Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Πίνακες 2010

ξενοδοχείο
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 50Χ40

 
κάτι πληγωμένες καρδιές
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 35Χ50
ανήκει

είναι πιστεύω ότι πιο δυνατό έχω κάνει ως τώρα... αυτό μου λένε και οι φίλοι. ο εσωτερικός κόσμος  αποτυπωμένος σε καμβά. να 'ναι καλά μια γυναίκα... 


και ένας σχολιασμός από τον PS Mavro...

Ένιωσα ένα μικρό σοκ βλέποντας το έργο με τις «καρφομένες - ματομένες Καρδούλες»! Δεν ξέρω αν είναι από το θέμα που απεικονίζεται, ή από τη δύναμη του χρώματος! Mάλλον και από τα δύο!
Ας μην ξεχνάμε ότι ένα έργο τέχνης αποτελείτε...
από το θέμα (εικόνα ή μήνυμα)...
από τη σύνθεση (σημεία και γραμμές στην επιφάνεια)...
από το χρώμα (γκάμα και ένταση)... και από την «υλική υπόσταση» του, σε συνδυασμό με την «υφή» της επιφάνειας ή των όγκων του... (ιδιαιτέρως αν πρόκειται για κατασκευή ή για γλυπτό)!
Αυτά όλα μαζί «δημιουργούν» σκέψεις - συναισθήματα και συγκινήσεις ενδιαφέρουσες ή όχι, στο θεατή.
Πολλές φορές η «εικόνα» μπορεί να είναι «αποτρόπαια - ανατριχιαστική»... και τα συναισθήματα που δημιουργούνται μπορεί να είναι «πικρά» - «ξινά» ή «δυσάρεστα»... αυτό όμως είναι κομμάτι του Έργου (!) και στην Τέχνη δεν μπορεί να υπάρχει περιορισμός ως προς την επιλογή του θέματος του τρόπου και τον υλικών... Aρκεί να μη προσβάλει το θεατή και να τον συγκινεί!
Και... (πιστέψτε το) αυτό το κομμάτι τελικά είναι πολύ δυνατό!
PSMavro στις 23 Ιούνιος 2010

το σκιάξιμο
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 40Χ50
ανήκει

μια δόση παιδικής αρρώστιας
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 40Χ30


αγοράκι με σκύλο
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά
ανήκει


όταν η αγάπη αιμοραγεί ή κάπως έτσι...
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 40Χ50

Baphomet με προβατοκεφαλή & άκυρους συμβολισμούς
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 50Χ60

 
τσακισμένη καρδιά
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 50Χ35


μια καθημερινή συντροφιά
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 18Χ25 

Θα ήθελα να ήμουν σαν εσένα 
Μια λεκάνη σε μπαρ τελειωμένων 
Να ξερνάνε μέσα μου τα όνειρα τους 
Οι απόκληροι της ζωής 

Να ξερνάνε μέσα μου όσοι τους ξέρασε η ζωή 
Να με αγκαλιάζουν τα χέρια όσων αγάπησαν 
Με μάτια καθαρά, που δίχως ντροπή 
Απλόχερα προσφέρουν τα κουρασμένα δάκρυα τους 

Όλοι αυτοί που αρνούνται όσα κρυφά ελπίζουν

Το Καρναβάλι Των Ψυχών
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 40Χ60

ένα ποίημα παλιό

όλοι τόσο μόνοι...
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 30Χ40 

 
ένα αλλιώτικο Πάσχα
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 35Χ50 

και ένας σχολιασμός από τον PS Mavro

Όμορφο και δυνατό έργο (με το προβατο), ως προς το μήνυμα που μεταφέρει.
Μόνο που, εδώ το έργο, φαίνεται να είναι περισσότερο «εσκεμμένο» παρά αυθόρμητο. Υπάρχει πάντα αυτός ο κίνδυνος. Όταν ένα έργο γέρνει πιο πολύ προς ένα συγκεκριμένο «περιεχόμενο»... τότε, να μειώνετε η πλατύτητα και το εύρος των εννοιών που περικλείει.
Η ζωγραφική γίνεται πιο «εγκεφαλική»... αλλά μπορούμε να πούμε, ότι... ο ζωγράφος θέτει απλώς, τις δυνατότητες, την έμπνευση και την ευαισθησία του... στο να «εικονογραφήσει» το μήνυμα που θέλει να προβάλει.
Αυτό όμως δε γίνεται πάντα εσκεμμένα από το ζωγράφο, ...γίνεται και ασυνείδητα, επειδή εκείνη την περίοδο, μπορεί ο καλλιτέχνης να έχει καταληφθεί από κάποια σχετική «εμμονή». Αυτό είναι και το αιώνιο πρόβλημα που εμφανίζεται στη σχέση «φόρμα - περιεχόμενο». Πάντα εμφανίζετε και πάντα θα υπάρχει αυτή η πάλη.
Μία τέτοια ζωγραφική «εικονογράφηση» ας μη πιστεύουμε ότι... δεν μπορεί να είναι και «καθαρή ζωγραφική»! Εδώ παίζει ρόλο ο χαρακτήρας, η πρόθεση και η επιμονή του καλλιτέχνη, στο να λειτουργήσει τελικά σαν ως «ζωγράφος».
Με αφορμή αυτό τον πίνακά σου, γράφω αυτές τις γραμμές... όχι τόσο για σένα... (ίσος εσύ να μπορείς και να κρατάς την ισορροπία που πρέπει ανάμεσα στη «φόρμα - περιεχόμενο» συνολικά στα έργα σου) ...αλλά τα γράφω περισσότερο για μένα(!) μια και, η τελευταία δουλεία μου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (κατά κάποιο τρόπο) και αυτή «εικονογραφική»!
Πάντως το συγκεκριμένο έργο σου, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί θαυμάσια από οργανώσεις «α-κρεοφάγων» (κάποτε υπήρξα και από αυτό) ...ως αφίσα, ή σαν εικονογράφηση καταχώρισης τους. Θα μπορούσε να περάσει άμεσα το «μήνυμα».
PSMavro 19 Ιούλιος 2010

 
Αλήτης
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 35Χ50 

 
η μοναξιά της ψυχής
Γιώργος Μικάλεφ 2010
(μη διαθέσιμο)

και ένας σχολιασμός από τον PS Mavro

Aφορμή μου δίνει η ζωγραφιά του Γιώργου Μικάλεφ (με τη βάρκα) που τιτλοφορείτε «η μοναξιά της ψυχής», να ξανά ασχοληθώ με αυτό τον «ιδιόρρυθμο» (από ότι φαίνεται καλλιτέχνη. Η ζωγραφιά αυτή πραγματικά εκφράζει τη μοναξιά του καλλιτέχνη... του όποιου καλλιτέχνη! Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης μοιάζει «απαίδευτος» εικαστικά. Πέρα από τυχών (υπαρκτές ή ανύπαρκτες) σπουδές, πτυχία, παρουσιάσεις και περγαμηνές... ο καλλιτέχνης φαντάζει μόνος, έρημος και μελανχολικός... όχι γιατί (από ότι φαίνεται) κινείτε στο «εικαστικό περιθώριο»... αλλά γιατί (προφανώς ενδόμυχα) «γνωρίζει»! Ο Γιώργος Σάπιος (?) ζωγραφίζει ανεπιτήδευτα τις ζωγραφιές του, έτσι όπως τις νιώθει. Φαίνεται να «σκέπτεται ελάχιστα» αυτό που θέλει να ζωγραφίσει, όχι γιατί διαλέγει σκόπιμα να εντυπωσιάσει, άλλα γιατί «κάποιοι» θέλουν να του επιβάλουν το δικό τους τρόπο σκέψεις και έκφρασης. Ο καλλιτέχνης δείχνει να αντιδρά σε αυτό τον καταναγκασμό, με τον τρόπο που μπορεί. Aφήνει το συναίσθημα να εκφραστεί παρορμητικά και με ένστικτο. Kυρίως όμως, αυτό που τον χαρακτηρίζει, είναι πως... αρνείται να αγνοήσει αυτά που η ψυχή του θυμάται! Ανασύρει αυτά που (από αρχαιότατων χρόνων) είναι καταγραμμένα στην ψυχή του... και αρνούμενος να μας τα παρουσιάσει «ευπρεπώς» εικαστικά... καταφεύγει σε αυτό το «παιδικό» πριμιτίφ στυλ! Και ευτυχώς που δεν «ντύνει» τις ζωγραφιές του έτσι όπως απαιτεί το κοινότυπο εικαστικό κοινό... γιατί δε θα είχαμε εμείς τώρα, την ευκαιρία να τις θαυμάσουμε και να κάνουμε αυτές τις σκέψεις. Δεν ξέρω ποιός είσαι φίλε μου και γιατί ζωγραφίζεις με αυτό το τρόπο... μου αρκεί όμως που «είσαι» και που ζωγραφίζεις «από ψυχής»... και αυτό συνέχισε να κάνεις.
PSMavro 12 Μάρτιος 2010


Γυναίκα
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 35Χ50 

  
Μαρία
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 40Χ40

Για μια Μαρία...

Τον κόσμο τούτο δεν τον αντέχω 

Δεν το υπομένω 
Και από όλους την έχω ακούσει την ίδια την κουβέντα 
Η μόνη που τη μιλούσε αλήθεια ήταν μια Μαρία 
Αλλά και αυτής τα μάτια τα είδα αργά 
Και ήταν νεκρή μέσα στο κρύο 
Και ξαπλωμένη και κοίταζε ψηλά 
Πίστεψα πως με κοίταξε στα μάτια 
Και τα μάτια ήταν ακόμα ζωντανά 
Και το σώμα ζεστό για τελευταία φορά 
Εκείνη την Μαρία την θάψανε μια κρύα μέρα του Γενάρη 
Μα εγώ δεν ήξερα καν το όνομα της


(μια γειτονιά) 
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 25Χ30 

  
η χειραψία
Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 18Χ25 

me & my monkey, Γιώργος Μικάλεφ 2010
λάδια σε καμβά 40Χ50 
ανήκει