Έκθεση Ζωγραφικής του Γιώργου Μικάλεφ
στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη
με θέμα... "εικαστικά παιχνίδια".
Συνεπικουρεί εικαστικά ο Ps.Mavro/Stavriotis
με τις φιγούρες του.
Διάρκεια έκθεσης 8/6/16-7/7/16
από Δευτέρα έως Παρασκευή
9:00-14:00 & 18:00-21:00
Ιωάννου Θεοτόκη 77, 49100 Κέρκυρα
Τηλ.: 2661041085-6-7-8
Fax: 26610 22544
E-mail: info@corfuartgallery.com
 |
| Το έργο της αφίσας. Μαζί με τον Ps Mavro ζωγραφίζουμε στην αίθουσα τέχνης Τένεδος για την έκθεση του 2011 |
Έκθεση του υποφαινόμενου με τον Ps Mavro να συνεπικουρεί με τις φιγούρες του...
Στα μέσα του 2009 περίπου άρχισα να ζωγραφίζω πιο "σοβαρά" & τακτικά. Το 2010 χτύπησα την πόρτα του εργαστηρίου του αείμνηστου Σπύρου Φρόνιμου, προέδρου τότε της Εικαστικής Κερκυραϊκής Ένωσης. Είχα παραμάσχαλα τρεις πίνακες να του δείξω. Δεν ήταν καλοί αλλά έδειχναν ότι κάτι θα είχα να πω αν συνέχιζα να ζωγραφίζω. Ο κύριος Σπύρος με καλωσόρισε στην ένωση με χαρά βλέποντας πράγματα σε μένα. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με βοήθησε ενώ δεν είχα ξεκινήσει καν στην ουσία. Μακάρι να ήταν ακόμα κοντά μας... Με την ΕΙ.Κ.Ε. ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τους ζωγράφους του νησιού και ξεκίνησα να παίρνω μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και να δείχνω και εγώ τη δουλειά μου στο Κερκυραϊκό φιλότεχνο κοινό. Ένας απ' τους ζωγράφους που γνώρισα τότε απ' την ένωση αλλά και μέσω του διαδικτύου ήταν ο Ps Mavro! Τον γνώρισα πρώτη φορά από κοντά στην έκθεση του στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη το 2010 με τίτλο "Πιντούρες σε σκάτουλα, στο πάτερο τσι νούνας". Είχαμε πάει τότε μαζί με την Ελένη και μου έκανε εντύπωση που μας μίλησε με το που μπήκαμε, γνωρίζοντας τα ονόματα μας. Μας κάλεσε στο σπίτι του στο βουνό. Ενθουσιασμός και περιέργεια για το τι θα δούμε, τι θα μας πει... Κινήσαμε λοιπόν ένα πρωινό καβάλα στο παπί και ανεβήκαμε στον Σταυρό πάνω στους Άγους Δέκα. Μας είχε πει πως το σπίτι ήταν στο τέρμα εκεί που τελειώνει ο δρόμος στα Κομιανάτα και δεν ήταν δύσκολο να το βρούμε. Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε μια φιλία και μια εικαστική συνεργασία που κρατάει μέχρι σήμερα. Τον Ps Mavro τον ευχαριστώ περισσότερο απ' όλους για όσα έχει κάνει για μένα ως σήμερα! Με έχει βοηθήσει όσο κανένας απ' την αρχή της ζωγραφικής μου πορείας και ζωγραφίζοντας κατά καιρούς κοντά του, έχω μάθει πολλά! Τον ευχαριστώ λοιπόν για ακόμα μια φορά για αυτή τη συμμετοχή του στην έκθεση μου!
 |
| Ευχαριστούμε πολύ την Ελένη Ψαρράκη & την Καθημερινή Ενημέρωση |
Με τον ιδρυτή της Κερκυραϊκής Πινακοθήκης & πρόεδρο του Δ.Σ. Μιχάλη Βραδή
& με τον επίτιμο πρόεδρο της ΕΙ.ΚΕ. Στέφανο Μιχαλόπουλο. Στα αριστερά βρισκόταν
ο Ps Mavro. Οι τρεις τους προλόγισαν την έκθεση και τους ευχαριστώ πολύ για τα
καλά τους λόγια αλλά και για όσα έχουν κάνει για μένα αυτά τα χρόνια.
 |
| τρεις πανοραμικές φωτογραφίες του αδελφού μου |
Περισσότερες φωτογραφίες από τα εγκαίνια σε λίγο...
Ακολουθούν δύο κείμενα που αξίζει να διαβάσετε.
"Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών & Κακών Τεχνών Γαρίτσας…"
Με μια πλαστική μπάλα ένα τσούρμο παιδιά τρέχουν πάνω κάτω στο “επιχωμένο” προσπαθώντας να σκοράρουν κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο. Τα δοκάρια τέσσερις μεγάλες πέτρες. Είχαμε και μία μπασκέτα απ’ όπου έδενε πρόβατα ο πάππους μου ο Σπύρος, του Λουβίγγη γιος. Όταν περνούσε από εκεί άφηνε το μπαστούνι στην άκρη και σούταρε ιδιαίτερα εύστοχα, με τον τρόπο του βέβαια. Καλοκαίρι στη Γαρίτσα… κάθε απόγευμα μετά το μεσημεριανό μπάνιο στο Καρδάκι ή στην πλαζ, μαζευόμασταν όλοι εκεί μέχρι να βραδιάσει για τα καλά και να χάσουμε τη μάχη με τα κουνούπια. Μετά το σύνηθες… σουβλάκια και κασέτες στο βίντεο.
 |
| Ευχαριστώ την εφημερίδα Καθημερινή Ενημέρωση |
Πέρασαν χρόνια. Μεγαλώσαμε… μας είπαν. Όλοι έφευγαν & έρχονταν μόνο για λίγο, ένεκα σπουδών, στρατού, μετανάστευσης, ακόμα & ψυχιατρικών ιδρυμάτων. Εγώ έφυγα για λίγο στην Πάτρα. Βρέθηκα τσακισμένος στο Ρίο να μαθαίνω να περπατάω και να χρησιμοποιώ τα χέρια μου απ’ την αρχή. Τα παράτησα και γύρισα στη Γαρίτσα περιμένοντας για καιρό κάτι να συμβεί. Ολικός αρνητής ενηλικίωσης, καθόμουν στο δωμάτιο μου και ζωγράφιζα σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου κι ας με συγχωρέσει ο Λειβαδίτης που δεν τον έχω διαβάσει μέχρι σήμερα.
Κάποια απ’ τις φορές που τα παιδιά γυρνούσαν στο νησί του Πάσχα, κάναμε τα κόκκαλα της Shelley να τρίζουν, “σκηνοθετώντας” το δικό μας σύγχρονο Προμηθέα. Συνεχίσαμε για λίγο, με την ιδιότυπη προσέγγισή μας, να καίμε φιλμ και να κάνουμε σχέδια. Αργότερα, εκεί στη Γαρίτσα, γεννήθηκαν λέξεις… ποιήματα, παραμύθια και underground εκδόσεις αποκλειστικά σε ψηφιακό χαρτί. Ιστορίες βγαλμένες από ένα τσούρμο παιδιών, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Τα παιδικά μας χρόνια που αρνήθηκαν να φύγουν, είναι που γεννάνε τις λέξεις και τα χρώματα. Εκεί στη γειτονιά μας, στη Γαρίτσα, κι ας μην το ξέραμε ποτέ, ιδρύθηκε και λειτούργησε “Η Ανωτάτη Σχολή Καλών & Κακών Τεχνών Γαρίτσας”. Καθηγητές & μαθητές τα παιδιά που ακόμα τρέχουν πάνω κάτω ουρλιάζοντας, με μια ζωγραφισμένη πλαστική μπάλα με στάμπα τοπικού super market. Διευθυντής της σχολής ο γράφων και υποδιευθυντής ένας Κίτσος όνομα και πράγμα, που αν και ξέρει να ζωγραφίζει μονάχα πορτραίτα του Βαλαωρίτη, αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης & ζωής.
Και σήμερα, αν και έφυγα μακριά από έρωτα, κάθε φορά που γυρνάω στο πατρικό μου στην Κέρκυρα, το βλέπω εκεί… το μελαχρινό παιδάκι, με μαλλιά σγουρά, αρματωμένο με το πλαστικό του πιστόλι, με κάρτες μαγικές & με μπογιές φτηνές, να βγαίνει να βρει τους φίλους που δεν μεγάλωσαν πότε... ένα τσούρμο παιδιά με μόνη πατρίδα τα παιδικά τους όνειρα. Και βέβαια τα χρώματα. Ποτέ δεν ξεχνάς τα χρώματα…
Γιώργος Μικάλεφ
 |
| από τα εγκαίνια |
• Ps.Mavro/Stavriotis, "Εκ βαθέων." ...
«Πάντα αναζητούσα το «ΓΙΑΤΙ» στη Τέχνη μου... και ό,τι «καλλιτεχνικούς» δρόμους και αν πήρα - για την αναζήτηση αυτού του «γιατί» τους περπάτησα.
Δεν είχα την Τύχη να έχω μια «ανώτερη καλλιτεχνική εκπαίδευση»... Όμως, είδα, άκουσα, διάβασα, παρατήρησα, «έκλεψα» και γνώρισα πολλά για την Τέχνη... και ως σπουδαστής καλλιτεχνικών σχολών... και ως «ενεργός» ζωγράφος... και αργότερα «εκθέτοντας».
 |
| Ευχαριστούμε την Κέρκυρα Σήμερα |
Δάσκαλοι, λαϊκοί αγιογράφοι, ζωγράφοι της γειτονιάς, καλλιτέχνες του περιθωρίου, γκαλερίστες, συλλέκτες, λογοτέχνες - κριτικοί... όλοι κάτι μου πήραν ... αλλά και εγώ κάτι «έκλεψα» από αυτούς.... και όλα αυτά όχι μόνο όσον αφορά τη διδασκαλία και τις τεχνικές... αλλά και τις συμπεριφορές και τους τρόπους σκέψης... (κατάλαβα γρήγορα ότι οι καλλιτέχνες δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους)
Τα μονοπάτια της αναζήτησής μου (πολλές φορές) με έφεραν πολύ κοντά στα «όρια»... ίσως μάλιστα (σε κάποιες περιπτώσεις) να «πάτησα» και σε «ξένα» εδάφη. Βίωσα, παρατήρησα και κατάλαβα αρκετά (για τα συναισθήματα, το μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου)... όχι βέβαια όσα απαιτούνται... αρκετά όμως για να μπορέσω να κατανοήσω πώς... τελικά «αυτά» που ζωγράφιζα (και ίσως ζωγραφίζω ακόμα) δεν είναι τίποτα περισσότερο από πάθη, πόθοι, φαντασίες, φόβοι, ελπίδες και «πιστεύω» μου...
Στην μέχρι τώρα πορεία μου διδάχτηκα, έμαθα ή «έκλεψα» τεχνικές... δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο έμαθα το «ΠΩΣ»... Ακόμα όμως, δεν μπόρεσα να καταλάβω το «ΓΙΑΤΙ»! ...γιατί, τόσοι άνθρωποι κάνουν «Τέχνη»! ...γιατί υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες!
Σίγουρα ...το «ΤΙ θέλει να πει, ο καλλιτέχνης?»... μπορεί να απασχολεί τους Φιλότεχνους.
...το «ΓΙΑΤΙ θέλει να πει αυτό»?... μπορεί να ενδιαφέρει του ψυχίατρους και τους φιλοσόφους.
...το «ΠΩΣ το λέει»?... απασχολεί σίγουρα τους Κριτικούς Τέχνης.
...το «ΠΟΤΕ το λέει»?... απασχολεί τους Κοινωνιολόγους και τους Ιστορικούς Τέχνης.
...αλλά, όλα αυτά τα... ΤΙ, ΓΙΑΤΙ, ΠΩΣ και ΠΟΤΕ... λίγο απασχολούν τον καλλιτέχνη και την ΤΕΧΝΗ ως ΤΕΧΝΗ.
Τελικά, το μόνο που διαφοροποιεί τους καλλιτέχνες... δεν είναι το «τι ζωγραφίζουν...» αλλά το «πώς το ζωγραφίζουν, τι τεχνοτροπία ακολουθούν, ποιες τεχνικές... αλλά και τι υλικά χρησιμοποιούν...».
Η επάνοδος μου στο Νησί, μου έδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο της «Τέχνης» και των ανθρώπων που την έχουν ως ενασχόληση.
Γνώρισα αρχικά μια ενδιαφέρουσα ομάδα «Ζωγράφων του Σαββατοκύριακου» (στην κυριολεξία του όρου - έτσι όπως ακριβώς έχουν καταγραφεί στην ιστορία της Τέχνης)
Κάθε σαββατοκύριακο πήγαινα μαζί τους, παίρναμε τα βουνά και τις παραλίες... και τους παρατηρούσα... Έστηναν τα καβαλέτα τους και ζωγράφιζαν. Κάποιοι άλλοι φωτογράφιζαν χαρακτηριστικά θέματα (κτίρια, εκκλησίες, τοπία) και μετά (από ό,τι είδα) τα ζωγράφιζαν στα εργαστήριά τους.
Μία δεύτερη ομάδα ζωγράφων (αυτοί, πιο απρόσιτοι) ήταν οι ακουαρελίστες που ακολουθούσαν τις αξίες, τις τεχνικές και τις παραδόσεις την Επτανησιακής Σχολής της Ακουαρέλας, όπως την «δίδαξαν» τόσα χρόνια, Γάλλοι, Άγγλοι, Ιταλοί... φίλοι επισκέπτες περιηγητές... (αλλά και κατακτητές).Δεν θα εκφέρω γνώμη ούτε για τους πρώτους - ούτε για τους δεύτερους. Δεν αμφισβητώ το έργο τους... αλλά δεν έχει καμία σημασία το... τι μου αρέσει εμένα)
Με παραξένεψε όμως, που δεν γνώρισα Αγιογράφους... που να τιμούν και να δουλεύουν κατά την Μεγάλη Επτανησιακή σχολή... (Ίσως να μην γνώρισα ακόμα κάποιους που πιθανόν να υπάρχουν...)
Εντυπωσιάστηκα από τις εικόνες που υπάρχουν στις εκκλησίες του Νησιού μας, που η κάθε μία, θα έπρεπε να είναι και ένα μικρό Μουσείο Επτανησιακής Εικονογραφικής Τέχνης!!!Με ενόχλησε ακόμα, το ότι... δεν υπάρχει Τμήμα (ή απλά ένα εργαστήριο εικονογραφίας) της Σχολής Καλών Τεχνών, σε ένα Νησί που είναι η καρδιά της Επτανησιακής Εικονογραφίας.
Με την επάνοδο μου άρχισα να ασχολούμαι με το σπίτι μου, που είναι ταυτόχρονα και εργαστήριό μου. Για την ακρίβεια άρχισα να ζωγραφίζω στην κυριολεξία το σπίτι μου... τους τοίχους του! Έτσι με γνώρισαν οι πρώτοι φίλοι...
Στην συνέχεια (η οικονομική δυσπραγία με έκανε και...) αξιοποίησα τα «φτωχά υλικά»! Θυμήθηκα τα νεανικά μου χρόνια και άρχισα να ζωγραφίζω πάνω σε χαρτόνια από χαρτόκουτες. Αυτό είναι που κέντρισε ακόμα περισσότερο την περιέργεια σε όσους γνώρισαν εμένα και τις ζωγραφιές μου. Παρ' όλα αυτά, η πρώτη μου έκθεση, έγινε στην ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, με ζωγραφισμένα τελάρα, με Κερκυραϊκά θέματα και με τίτλο «Ζωγραφιές σε σκάτουλα, στο πάτερο της Νούνας»! Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με τους Φιλότεχνους του Νησιού.
Την παρουσία μου στο Νησί σημάδεψε και η γνωριμία μου με τον (από παλιά «παιδευμένο» και διεθνώς αναγνωρισμένο...) Γλύπτη, Γιώργο Μέγκουλα... καθώς και η γνωριμία μου με τον τότε - «απαίδευτο» αλλά ταλαντούχο - άγνωστο ακόμα, νεαρό ζωγράφο Γιώργο Μικάλεφ.
Δύο αντίθετοι τύποι... Ο ένας διάσημος, μεσήλικας και ευχάριστα πολύ ομιλητικός... και ο άλλος άσημος, νεαρός και περίεργα λιγομίλητος... Και όμως, με το (πρωτόβγαλτο) Γιώργο Μικάλεφ, πραγματοποιήσαμε έκθεση στην Γκαλερί «ΤΕΝΕΔΟΣ»! Μας τίμησε και μας «συνέδραμε» εικαστικά, με έργα του και ο φίλος Γλύπτης Γιώργος Μέγκουλας!Το ενδιαφέρον σε αυτή την έκθεση δεν ήταν μόνο η παρουσίαση των έργων αλλά ότι δουλεύτηκαν, για ένα μήνα (μπροστά σε φίλους και κοινό) στην ίδια την Γκαλερί! Αυτή ήταν η δεύτερη παρουσία μου στα εικαστικά δρώμενα στο Νησί.
Από το σημείο αυτό και μετά... στα επόμενα χρόνια, η εικαστική παρουσία μου είναι συνεχής. Η συνεργασία μου με το Γιώργο Μικάλεφ είχε συνέχεια και καινούριοι φίλοι ζωγράφοι ήρθαν στην παρέα μας... και το παιχνίδι της Τέχνης συνεχίζεται... πότε στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη, πότε σε εικαστικά Δρώμενα - στην Εθνική Πινακοθήκη Κέρκυρας - στην άνω Κορακιάνα... πότε σε άλλους χώρους και γκαλερί... αλλά και σε αυλές και σε αλάνες...
 |
| φιγούρες του Ps Mavro με αγαπημένα πρόσωπα |
Η κεντρική ιδέα (αυτής της συμμετοχής μου) στην ΕΚΘΕΣΗ του ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΜΙΚΑΛΕΦ είναι να γίνει φανερή η καθημερινή καλλιτεχνική διεργασία, με όλη την «δημιουργική ελαφρότητα» της, ως ένα συνεχές «εικαστικό δρώμενο»... ώστε να καταστεί πρόκληση και πρόσκληση (η Τέχνη) για ένα καθημερινό «επιδεικτικό - διδακτικό», συμμετοχικό, καλλιτεχνικό «παιχνίδι».
Σε ευχαριστώ φίλε Γιώργο, για την ευκαιρία συμμετοχής που μου έδωσες και μας εύχομαι...
Καλές Ζωγραφιές... να έχουμε!!!
Ps.Mavro/Stavriotis
προετοιμασία & εγκαίνια
 |
| Ο αδερφός μου με το Alto του και τα έργα της έκθεσης... |
 |
| οι 3 φιγούρες |
 |
| ο Μιχαήλ Άγγελος Βραδής κρεμάει τα έργα |
 |
| μια καρδιά... |
 |
| ανδρόγυνο |
 |
| οι φιγούρες του Ps Mavro |
 |
| (S)aint |
Ευχαριστούμε όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας στα εγκαίνια της έκθεσης. Ευχαριστούμε επίσης και τους ανθρώπους που επισκέφθηκαν την έκθεση μετά τα εγκαίνια με την ησυχία τους αλλά και αυτούς που αν και ήθελαν, δεν τα κατάφεραν για διάφορους λόγους. Να είστε όλοι καλά και ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη σας!
 |
| Με τη φίλη, ζωγράφο & Πρόεδρο της Εικαστικής Κερκυραϊκής Ένωσης, Έλενα Σούερεφ |
 |
| Ξανά με την Έλενα |
 |
| Βέτα Μουζακίτη & Στέφανος Μιχαλόπουλος |
Τις φωτογραφίες τις αλίευσα απ' τις σελίδες φίλων στο facebook αλλά και
απ' τις φωτογραφικέw μηχανές του αδερφού μου & του Ps Mavro.
 |
| η μάνα μου |
 |
| ξεκρεμώντας... |
 |
| Εικαστικό δρώμενο με τις φιγούρες του Ps Mavro/Stavriotis |
 |
| Εικαστικό δρώμενο με τις φιγούρες του Ps Mavro/Stavriotis |
 |
| Με τον φίλο, ζωγράφο & επίτιμο πρόεδρο της Εικαστικής Κερκυραϊκής Ένωσης Στέφανο Μιχαλόπουλο. |
 |
| Εύη Πολυμέρη, επιμελήτρια Κερκυραϊκής Πινακοθήκης |
 |
| Χάρης & Ειρήνη |
 |
| με τη μητέρα μου |
 |
| Μιχάλης Βραδής, εγώ & η μητέρα μου |
 |
| Μαριλή Βλάχου, Σπύρος Μουρατίδης, Φωτεινή Καρλάφτη |
 |
| Με τη φίλη ζωγράφο Μάγδα Δήμούδη |
 |
| με την αρχαιολόγο Κατερίνα Κάντα και τον κριτικό μεσαιωνικής κουζίνας Γεώργιο Κίτσο |
 |
| τα εκπαιδευτικά χαρτονάκια του Ps Mavro |
 |
| με την Κατίνα Βλάχου |
 |
| η μάνα μου Θοδώρα Θεριανού με την Κατίνα Βλάχου |
 |
| Άγγελος Γιουργας & Κώστας Γραμμένος στη βεράντα της Πινακοθήκης!!! Πάντα έρχονται πρώτοι!!! Πάντα μαζί!!! |
 |
| Άγγελος Γιούργας, Μαριλή Βλάχου & Κώστας Γραμμένος |
 |
| στη όμορφη βεράντα με το θαλάσσιο κήτος του Ps Mavro |
 |
| ο πατέρας μου Τάσος Μικάλεφ |
 |
| Γιάννης, Αντόνιο & Τζίνος |
 |
| "Garitsa Gothic" (2016) Άλλη μια "διασκευή" διάσημου πίνακα, από την έκθεση στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη. Αυτή τη φορά το American Gothic του Grant Wood μεταφέρεται στην Γαρίτσα. Πρωταγωνιστές... ο υποφαινόμενος, η γυναίκα του, η αδερφή της & τα ζωντανά. Η φωτογραφία δεν βγήκε τόσο καλή. Καλύτερα όμως, για να το δείτε από κοντά όσοι μπορείτε. Και κάτι που διάβασα... στον αυθεντικό πίνακα του Grand Wood τα μοντέλα που χρησιμοποίησε ήταν η αδερφή του και ο οδοντίατρος του. |
 |
| παρατηρώντας την Αφροδίτη |
Working Out
Van Gogh cut off his ear
gave it to a
prostitute
who flung it away in
extreme
disgust.
Van, whores don't want
ears
they want
money.
I guess that's why you were
such a great
painter: you
didn't understand
much
else.
Charles Bukowski
 |
| Ο Vincent στο τραπεζάκι του τα πίνει και σχεδιάζει το επόμενο αριστούργημα του. Σε ένα άλλο τραπεζάκι καθόμουν και εγώ μαζί με την Ε. και πίναμε τα τσίπουρα μας. Στο βάθος η γυναίκα μου, η αδερφή της, τα σκυλιά, ένας αδερφικός φίλος και γενικά... ένα εικαστικό παιχνίδι με κάθε σεβασμό στο μεγαλείο αυτού του ανθρώπου. |
 |
| Με την φίλη μου την Ειρήνη στα εγκαίνια |
Για ό,τι νέο η δημοσίευση θα ανανεώνεται.
Κάντε like & ακολουθήστε τη σελίδα μου στο facebook,
για να ενημερώνεστε για ό,τι καινούριο
άμεσα & σχεδόν καθημερινά.
"link"
